فیلم سینمایی «عروس» به کارگردانی بهروز افخمی، یکی از تأثیرگذارترین آثار تاریخ سینمای پس از انقلاب ایران است؛ فیلمی که نهتنها بهواسطه روایت عاشقانه و اجتماعیاش در حافظه جمعی مخاطبان باقی مانده، بلکه بهعنوان نقطه عطفی در مسیر ستارهسازی سینمای ایران شناخته میشود. ابوالفضل پورعرب در فیلم عروس در نقشی ظاهر شد که او را به یکی از چهرههای محبوب و پرکار دهه ۷۰ تبدیل کرد و در کنار نیکی کریمی، زوجی ماندگار را به سینمای ایران معرفی کرد.
داستان «عروس» حول زندگی جوانی به نام حمید میچرخد؛ پسری که پس از پایان تحصیلاتش، با واقعیت تلخ جامعه یعنی فشار اقتصادی، بیکاری و فاصله طبقاتی مواجه میشود. حمید که دل در گرو عشق دختری به نام مهین دارد، با مخالفت شدید پدر مهین روبهرو میشود؛ پدری که ثروت و موقعیت اجتماعی را مهمترین معیار ازدواج میداند. همین تعارض، حمید را به مسیری میکشاند که برخلاف میل و باورهایش است: ورود به دنیای قاچاق برای اثبات توانمندی و استقلال مالی.
ابوالفضل پورعرب با بازی در نقش حمید، تصویری تازه از قهرمان عاشق در سینمای ایران ارائه داد؛ قهرمانی که نه کاملاً مثبت است و نه کاملاً منفی، بلکه محصول شرایط اجتماعی زمانه خود محسوب میشود. این نقش، با ترکیبی از جسارت، عصیان، عشق و تردید، باعث شد تماشاگران با او همذاتپنداری کنند. موفقیت «عروس» سکوی پرتاب پورعرب شد و او را به نماد مردان عاشقپیشه سینمای دهه ۷۰ تبدیل کرد.
در کنار او، نیکی کریمی در فیلم عروس یکی از مهمترین نخستین نقشهای جدی خود را ایفا کرد. شخصیت مهین، دختری گرفتار میان عشق و خواستههای خانواده، با بازی کنترلشده و باورپذیر کریمی، به یکی از ماندگارترین شخصیتهای زن آن دهه تبدیل شد. بسیاری از منتقدان، حضور نیکی کریمی در این فیلم را آغاز مسیری دانستهاند که بعدها او را به یکی از پرافتخارترین بازیگران زن سینمای ایران بدل کرد.
فیلم «عروس» تنها یک داستان عاشقانه ساده نیست؛ این اثر بازتابی از تحولات اجتماعی، فشارهای اقتصادی، شکاف طبقاتی و اخلاقیات در جامعه شهری ایران در پایان دهه ۶۰ است. بهروز افخمی با نگاهی واقعگرایانه و جسورانه، توانست مسائلی را به تصویر بکشد که پیش از آن کمتر در سینمای پس از انقلاب به این صراحت مطرح شده بودند. از همین رو، این فیلم با استقبال گسترده مخاطبان مواجه شد و فروش بالایی را در گیشه تجربه کرد.
از منظر تاریخی، «عروس» یکی از فیلمهایی است که به شکلگیری موج تازهای در سینمای ایران کمک کرد؛ موجی که بر ستارهمحوری، روایتهای اجتماعی و پرداخت دراماتیک روابط خانوادگی تأکید داشت. ترکیب داستان ملتهب، بازیهای تأثیرگذار و کارگردانی حسابشده، باعث شد این اثر بهعنوان یکی از مهمترین فیلمهای عاشقانه اجتماعی دهه ۷۰ شناخته شود.
در مجموع، ابوالفضل پورعرب در فیلم عروس نهتنها نقشآفرینیای ماندگار ارائه داد، بلکه در تثبیت جایگاه این فیلم در تاریخ سینمای ایران نقش کلیدی داشت. «عروس» هنوز هم پس از گذشت دههها، بهعنوان نمونهای موفق از پیوند سینمای اجتماعی با ملودرام عاشقانه، مورد توجه مخاطبان و پژوهشگران سینما قرار میگیرد.
