پنج بازی ماندگار نوید پورفرج؛ نقشهایی که یک بازیگر متفاوت را ساختند
نوید پورفرج که این روزها با نقشآفرینی قدرتمند خود در سریال «بامداد خمار» مورد توجه مخاطبان قرار گرفته، از جمله بازیگرانی است که مسیر حرفهایاش بر پایه جسارت، انتخابهای دشوار و نقشهای غیرکلیشهای شکل گرفته است. او شاگرد کارگاههای بازیگری زندهیاد امین تارخ است و در طول سالها با پشتکار و مطالعه، توانسته جایگاه خود را در سینما و تلویزیون تثبیت کند. در ادامه پنج نقش مهم و جریانساز پورفرج را مرور میکنیم.
۱) امیر – «مغزهای کوچک زنگزده» (هومن سیدی – ۱۳۹۶)
نقش «امیر» نقطه عطف مسیر بازیگری نوید پورفرج است. شخصیتی حاشیهنشین با ظاهری متفاوت، چهرهپردازی خاص و خشونتی درونی که اگر یک ذرّه در اجرای آن اغراق میشد، از ریخت میافتاد. پورفرج با پژوهش دقیق و اجرای کنترلشده، امیر را به کاراکتری باورپذیر، تلخ و درعینحال انسانی تبدیل کرد. او توجه منتقدان را جلب کرد و برای اولین بار چهرهای متفاوت از یک بازیگر نسل جدید ارائه داد؛ بازیگری که از ریسک کردن نمیترسد.
۲) امیر – «مغز استخوان» (حمیدرضا قربانی – ۱۳۹۸)
پورفرج در این فیلم بار دیگر سراغ لایههای پنهان خشونت رفت، اما اینبار در کالبد مردی شهری، منطقی و حساس. «امیر» در برابر بهار (پریناز ایزدیار) و مجید (جواد عزتی) ایستاده و تلاش میکند رازهای خانوادگی را بفهمد. هرچند حضور او در سکانسها کوتاهتر است، اما تأثیرگذاریاش پررنگ است و همین باعث شد برای نقش مکمل مرد نامزد دریافت سیمرغ شود. اجرای او دقیق، کنترلشده و کاملاً در خدمت درام است.
۳) استوار احمدی – «زالاوا» (ارسلان امیری – ۱۳۹۹)
پورفرج در نقش استوار احمدی، نماد عقلانیت در جامعهای گرفتار خرافه است. او باید هم جدیت داشته باشد، هم صلابت، هم توان رهبری. بازیاش در «زالاوا» ترکیبی از اقتدار، ترس پنهان و خشم درونی است. شخصیتی که در جهانی پرالتهاب میکوشد نظم را حفظ کند و همین برخورد میان منطق و خرافه، بازی او را برجسته و متفاوت میکند. پورفرج برای این نقش نیز نامزد نقش مکمل جشنواره فیلم فجر شد.
۴) محسن شکوهی – «بیبدن» (مرتضی علیزاده – ۱۴۰۲)
ورود به جهان بازپرسان جنایی انتخابی دشوار برای یک بازیگر جوان است. نقش «محسن شکوهی» بازپرس سختگیر، باجزئیات و چندلایهای است که نیازمند تمرکز بالا، کنترل احساسی و استفاده از بازی چهره است. پورفرج با دقت و جزئینگری، شکوهی را تبدیل به یکی از متفاوتترین نقشهای حرفهای خود کرده؛ کاراکتری واقعی، خونسرد، پیگیر و گاه آسیبپذیر. بازی او یکی از نکات درخشان فیلم است.
۵) عباس – «گوزنهای اتوبان» (ابوالفضل صفاری – ۱۴۰۳)
نقش «عباس» تصویری انسانی، پرهیجان و پرتنش از یک مرد طبقه کارگر است؛ پیک موتوریای که ناخواسته وارد ماجرایی پیچیده و پرخطر میشود. پورفرج اینبار سراغ بازی احساسیتر، پرتحرکتر و پرریسکتر میرود و توانایی اجرای موقعیتهای پرتنش را نشان میدهد. تنشهای شخصیت در رابطه با همسرش و مسیر پرحادثه داستان، بستری مناسب برای یک بازی انرژیمند ایجاد کرده و نتیجه آن دریافت دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول مرد در جشنواره فیلم فجر است.
جمعبندی
نوید پورفرج امروز یکی از متفاوتترین، جسورترین و آیندهدارترین بازیگران نسل جدید است. او نشان داده که از نقشهای تکراری و امن دوری میکند و مسیرش را با انتخابهای سخت و کاراکترهای چالشبرانگیز میسازد. «بامداد خمار» نقطه درخشان جدیدی در این مسیر است، اما بیتردید آخرینش نخواهد بود.
