در قرون وسطی، مردم فکر می‌کردند حمام کردن خطرناک است و باعث بیماری می‌شود!

چرا مردم قرون وسطی از حمام کردن می‌ترسیدند؟

در قرون وسطی (تقریباً از قرن ۵ تا ۱۵ میلادی)، برخلاف تصور امروزی ما، حمام کردن نه‌تنها نشانهٔ سلامت نبود، بلکه کاری خطرناک تلقی می‌شد. بسیاری از مردم اروپا باور داشتند که شستن بدن می‌تواند باعث بیماری، ضعف و حتی مرگ شود.

🦠 باورهای پزشکی اشتباه

پزشکی قرون وسطی بر پایهٔ نظریه‌ای به نام اخلاط چهارگانه بود (خون، بلغم، صفرا و سودا). طبق این نظریه:

باز شدن منافذ پوست هنگام حمام

باعث ورود «هوای آلوده» یا «بخارهای سمی» به بدن می‌شد

و این هوا را عامل اصلی بیماری‌ها می‌دانستند.

به همین دلیل، آب گرم خطرناک‌تر از آب سرد تلقی می‌شد، چون تصور می‌کردند منافذ پوست را بازتر می‌کند.

🏥 نقش طاعون و بیماری‌ها

پس از شیوع طاعون سیاه در قرن ۱۴ میلادی که میلیون‌ها نفر را کشت، ترس از حمام کردن بیشتر شد. مردم فکر می‌کردند:

آب، بدن را ضعیف می‌کند

و بدن ضعیف راحت‌تر بیمار می‌شود

در حالی که دلیل واقعی بیماری‌ها باکتری‌ها و شرایط بهداشتی بد بود، نه خود حمام.

⛪ تأثیر کلیسا و باورهای مذهبی

در برخی دوره‌ها، کلیسا لذت بردن از بدن را گناه می‌دانست. حمام عمومی که در آن بدن دیده می‌شد، نشانه‌ای از:

شهوت

فساد اخلاقی

و بی‌پروایی مذهبی

به همین دلیل، بعضی روحانیون مردم را به پرهیز از حمام تشویق می‌کردند و پاکی روح را مهم‌تر از پاکیزگی جسم می‌دانستند.

🛁 تعطیلی حمام‌های عمومی

در دوران روم باستان، حمام‌های عمومی بسیار رایج و پیشرفته بودند، اما با سقوط امپراتوری روم:

بسیاری از حمام‌ها تخریب شدند

سیستم آب‌رسانی از بین رفت

و فرهنگ حمام کردن تدریجاً فراموش شد

در نتیجه، حمام کردن به کاری نادر و پرهزینه تبدیل شد.

🌸 جایگزین حمام: عطر و لباس تمیز

به‌جای شستن بدن:

مردم لباس‌های خود را عوض می‌کردند

از عطرها و گیاهان معطر استفاده می‌کردند

و معتقد بودند لباس کثیفی را «جذب» می‌کند، نه بدن را!

حتی بعضی پادشاهان اروپایی در تمام عمر خود کمتر از چند بار حمام کرده‌اند.

🔄 پایان این باور اشتباه

از قرن ۱۷ به بعد، با پیشرفت علم پزشکی و شناخت تدریجی میکروب‌ها:

نگاه مردم به بهداشت تغییر کرد

حمام دوباره نشانهٔ سلامت شد

و شهرها به سمت سیستم‌های بهداشتی مدرن رفتند